موسسه گنجینه سرزمین پارس

یکی از قدیمی ترین محلات شیراز است که در منابع تاریخی دوران اتابکان و بعد از آن به محله دزگ خوانده می شد. از جمله در کتاب شیراز نامه اثر زرکوب شیرازی که در نیمه

اول قرن هشتم هجری تالیف شده نام این محله به کرات آمده است. وقتی کریم خان زند حصار شهر شیراز را کوچکتر کرد و محلات را در هم ادغام نمود در نتیجه دو محله دزک ومحله دشتک را یکی کرده وبه صورت یک محله در آورد که هر دو به نام محله سر دزک نامیده شد. چون سابقا در این محله، دزدان به مردم و خانه ها و حتی کاروان ها حمله می­کردند به همین منظوراین نام را برای این محل بر گزیدند.

این محله در سمت جنوب به حصارجنوبی شهردر بافت قدیم متصل می­شد و از طرف شمال به محله بازار مرغ و از سمت شرق به محله لب اب و از سمت غرب به محلات سر باغ و سنگ سیاه محدود می شده است. از آثار تاریخی و مذهبی که در این محله واقع شده­اند می­توان از بقعه شاه

منذر و همچنین مسجد بغدادی نام بردکه تقریبا به همان سبک قدیم در این محله واقع شده­اند.

هم اکنون در بخش جنوبی این محله بلوار سیبویه قرار گرفته است .همچنین خیابان احمدی حضرتی از میان این محله عبور داده شده و به صورت کم عرضی بقعه حضرت احمد ابن موسی شاه چراغ ع را به بلوار سیبویه متصل می­­کند که این محل اتصال به کل شاهزاده قاسم معروف است.

اخیرا با احداث خیابان جدید نهم دی که در جلو بقعه شاه چراغ به خیابان احمدی متصل شده است در نتیجه دو محله درب مسجد نو و محله سردزک به هم مرتبط شدند.